Málaga: Bezoek het Alcazaba de Málaga

Bezoek het Alcazaba de Málaga met praktische informatie, bruikbare tips, hints en de mooiste bezienswaardigheden voor je vakantie naar Málaga (Spanje)

Bezoek het Alcazaba de Málaga - De citadel van Malaga (van het Arabische al-qaṣbah , قصبة, al qasbah , 'citadel') is een paleisachtig fort uit de islamitische tijd , gebouwd op een eerder fort van Fenicisch-Punische oorsprong. Het is gelegen op de hellingen van de berg Gibralfaro , op een verhoogde positie maar aangrenzend en verbonden met het historische centrum van de stad, dat de oude medina van Mālaga vormde, en op wiens top het kasteel van Gibralfaro staat .

Het besloeg het oostelijke uiteinde van het ontbrekende ommuurde deel van de stad, zodat de zuid-, west- en noordfronten binnen de muren lagen. De huidige oppervlakte van 15.000 vierkante meter is nog niet eens de helft van de omvang die het in zijn hoogtijdagen had, zoals blijkt uit de bewaarde historische plannen.

Volgens de restaurerende architect Leopoldo Torres Balbás is het Alcazaba van Málaga het prototype van de militaire architectuur uit de Taifa-periode , 11e eeuw , met zijn dubbelwandige omheining en een groot aantal vestingwerken, met als enige parallel het kasteel Crac de los Caballeros. , fort gebouwd in Syrië door de kruisvaarders tussen de 12e en 13e eeuw .

Booking.com

Dit paleis-fort is een van de historische monumenten van de stad, een drukbezochte ruimte waar geschiedenis en schoonheid op dezelfde plek worden gecombineerd.

Uit de islamitische periode ligt het aan de voet van de berg Gibralfaro, waar het Andalusische verdedigingskasteel zich bevindt, waarmee het verbonden was door een gang beschermd door muren genaamd La Coracha ; Naast het Romeinse theater van Malaga en tegenover het douanepaleis is het een kans om binnen een paar meter de vereniging van Romeinse, Andalusische en renaissanceculturen te zien, wat deze hoek tot een heel bijzondere plek maakt.

Geschiedenis

Het Alcazaba dat vandaag de dag te zien is, is het resultaat van een lang historisch proces dat in vier fasen kan worden verdeeld: de Andalusische periode, van de 10e tot de 15e eeuw ; na de Reconquista aan het einde van de 15e eeuw tot de 18e eeuw ; die van het opgeven van de militaire structuur en de achteruitgang ervan, die zich zou uitstrekken van de 19e eeuw tot het begin van de 20e eeuw ; en het herstel ervan als historisch-artistiek monument van de jaren dertig tot heden.

Sommige moslimhistorici beweren dat het de Berberse koning van Taifas , Badis ben Habús , was die opdracht gaf tot de bouw van het Alcazaba met behulp van marmer, zuilen en beelden uit het aangrenzende Romeinse theater ter verfraaiing ervan , maar andere studies trekken deze bewering in twijfel, aangezien er aanwijzingen dat zij voorstellen dat het, in plaats van een constructiewerk, een restauratie was van een oude ommuurde omheining van Fenicische oorsprong.

Op dezelfde manier gebruikten de Hammudí-dynastie , de laatste kaliefen van Córdoba en de koningen van de Taifa van Málaga , die het kaliefhof tijdens de Fitna van al-Andalus naar Málaga verplaatsten , vóór Ben Habús de omheining van Alcazaba en zijn kamers als paleisachtige residentie.

De Almoraviden vielen het binnen in 1092 en de Almohaden in 1146. Later, in 1279, werd het overgegeven aan Mohammed II Ben al-Ahmar en werd het een deel van het Nasrid-koninkrijk Granada .

Tijdens de Reconquista vormde het Alcazaba een onbegaanbaar Nasridenbastion bij de inname van Malaga door Ferdinand de Katholieke , die na het verslaan en veroveren van El Zagal in Vélez de citadel belegerde die in handen was van Hamet el Zegrí en zijn Gómeres . Het beleg begon op 5 mei 1487 en slaagde er niet in het Nasrid-leger, bestaande uit 3.000 Gómeres en 8.000 gewapende mannen, te verslaan. Op 18 augustus gaf Alí Dordux , nadat hij had onderhandeld over zijn staatsburgerschap als Mudejar , het Alcazaba over, maar onder het bevel van El Zegrí en Alí Derbal hield het Alcázar van Gibralfaro nog twee dagen stand totdat het bezweek aan honger en dorst. Op 19 augustus trokken de katholieke vorsten de stad binnen en hieven het kruis en de vlag van Castilië in de Torre del Homenaje van het Alcazaba. Koning Ferdinand schonk Málaga het beeld van de Maagd van de Overwinning , een beeldhouwwerk van Duitse oorsprong, geschonken door keizer Maximiliaan I van het Heilige Roomse Rijk aan de Spaanse monarch, die vanaf dat moment de beschermheilige van de stad werd.

Onze tip: huur een fiets tijdens je vakantie in Spanje zodat je altijd je eigen vervoermiddel bij de hand hebt.

HUUR EEN FIETS

Onze tip: huur een auto gedurende je hele verblijf in Spanje zodat je altijd je eigen vervoermiddel bij de hand hebt.

HUUR EEN AUTO

Ga deze zomer op vakantie met je eigen huis op wielen. Eenmaal onderweg heb je alle eigen benodigde voorzieningen.

HUUR EEN CAMPER

Hoewel er getuigenissen zijn over de goede staat van instandhouding tot 1675, heeft de citadel in de loop der jaren een langdurig proces van achteruitgang ondergaan, waarbij de aardbeving van 1680 en het bombardement op de stad door negen Franse schepen vanuit de baai van Malaga bijzonder dramatisch waren . 1693, tijdens de Negenjarige Oorlog . Tussen 1733 en 1735 gaf de directeur van het Alcazaba, Francisco Antonio de Unzaga Amézaga y Aperribay, toestemming aan de volksklassen om de mis te horen in het oratorium van de kapel-moskee van San Gabriel de la Alcazaba, en daarom verzocht deze directeur de koning dat deze kapel, gelegen aan de Calle del Zagal, dichtbij het Romeinse theater en die zwaar zou hebben geleden onder de aardbevingen van 1693, kon worden hersteld dankzij het verlichte management van Unzaga.

De Andalusische bogen bleven bewaard tot het bombardement van 1937, tijdens de Spaanse Burgeroorlog . Tussen 1787 en 1792 gaf luitenant-generaal Luis de Unzaga y Amézaga , voorzitter van de Raad van Koninklijke Werken en als gouverneur van het Algemeen Commando van de kusten van het koninkrijk Granada, waartoe de maritieme provincie Málaga behoorde , opdracht tot verschillende conditioneringstaken bij de Alcazaba en Gibralfaro zodat hun militaire garnizoenen drinkwater konden krijgen.

Tijdens de Roussillon-oorlog in 1794 was het een gevangenis voor 479 Fransen en op bevel van de minister van Buitenlandse Zaken Manuel Godoy werd op het terrein het Koninklijk Ziekenhuis van San Luis gebouwd .

Later werden de buitenmuren en een deel van de binnenruimte gebruikt als boerderij. Pas in de eerste decennia van de 20e eeuw begonnen de rehabilitatie werkzaamheden, vooral sinds de jaren dertig. De belangrijkste mensen die verantwoordelijk waren voor deze werken waren onder meer de kunstcriticus Ricardo de Orueta , de architecten José Joaquín González Edo , Leopoldo Torres Balbás , Fernando Guerrero-Strachan Rosado en Francisco Prieto Moreno , en de onderzoeker en academicus Juan Temboury , allemaal onder auspiciën van de toenmalige burgerlijke gouverneur, Emilio Lamo de Espinosa .

Op vakantie naar Málaga met:

Eromheen lag een wijk, die nu helemaal verdwenen is, die zelfs een systeem had om rioolwater af te voeren, en met latrines in bijna alle huizen, wat getuigt van het hoge niveau van beschaving dat destijds bestond.

Het heeft opeenvolgende reconstructies ondergaan, sommige zelfs in de 20e eeuw , en is momenteel te bezoeken met belangrijke archeologische monsters. Bij de eerste opgravingen voor de restauratie werden overblijfselen van Romeinse betonnen muren ontdekt met roodachtig stucwerk en kleine poelen uitgegraven in leisteen, bedoeld voor de bereiding van garum (vispasta die de Romeinen maakten) en een kerker waar ze de vrouwen 's nachts opsloten. Er werden christelijke gevangenen gevonden die overdag werkten.

Het Alcazaba is gebouwd op de rots en waarin de harmonieuze combinatie van defensieve behoeften en de serene schoonheid van de kamers en binnentuinen opvalt. Sinds de bouw ervan was het een stedelijk fort, met politiek-administratief gebruik als zetel van de regering en onderkomen voor de hiërarchieën van de stad. Van de 15.000 vierkante meter binnenruimte die momenteel behouden blijft, zijn er 3.478 constructies die we als civiel kunnen classificeren, 3.516 zijn militaire gebouwen en de rest is onbebouwde oppervlakte.

Van zijn oorspronkelijke structuur is de zogenaamde Haza de la Alcazaba of Haza Baja volledig verloren gegaan , de lagere gesloten en zuidelijke omheining van de Alcazaba, die de Castilianen helaas " de kraal van de gevangenen " zouden noemen, en die Rodríguez de Berlanga , getuige van de sloop ervan, beschreef hij in zijn werk " Malacca " als een structuur van cyclopische muren en torens, ongetwijfeld belangrijker dan de muren en torens die momenteel bewaard zijn gebleven, aangezien ze de eerste verdedigingslinie vormden met uitzicht op zee. Evenzo stond in de oude straat Zagal de la Alcazaba de oude moskee-kapel gewijd aan de aartsengel Gabriël die koning Ferdinand II van Aragon in 1497 had gebouwd en die vandaag de dag ook verdwenen is.

Om het bovenste gedeelte van het paleis te bereiken, waar de cadi of stadswachter woonde, en dat volgens Cristóbal Amate de la Borda in 1675 nog in goede staat verkeerde en waar koning Filips IV van Spanje tijdens zijn bezoek verbleef. Om de stad in 1625 te bereiken, was het noodzakelijk om vanuit de binnenkant van de stad drie concentrische ommuurde en langwerpige omheiningen en acht versterkte poorten te doorkruisen; twee ervan in een bocht, die veiligheid bood aan de inwoners, zowel aan de moslimkoningen en gouverneurs, die in het Taifal-paleis en het Nasrid-paleis woonden, als aan degenen die in de buitenwijk binnen de muren woonden.

De torens en muren zijn gedeeltelijk herbouwd, voor en nadat de stad in Castiliaanse handen overging. Bij de bouw is gebruik gemaakt van gesleepte materialen en zijn stukken uit het Romeinse theaterbijgebouw hergebruikt, zoals zuilen en kapitelen.

De constructies aan het begin van de Andalusische periode waren gemaakt van numulietkalksteen , afkomstig uit steengroeven in de buurt van de zee, waarbij de randstenen werden afgewisseld met andere die ernaar gericht waren. Maar deze steen ontleedt zeer snel in de vochtigheid, dus er moesten snel reparaties worden uitgevoerd. Aan het einde van de 13e eeuw of het begin van de 14e eeuw werden de muren en torens versterkt, waarbij metselwerk muren aan de buitenkant werden toegevoegd.