De adventskrans en zijn betekenis in Spanje
De adventskrans is een christelijke traditie die het verloop van de vier adventsweken symboliseert . Het bestaat uit een krans van takken (meestal dennen- of sparrenbomen ) met vier (of soms vijf) kaarsen. Vanaf de eerste zondag van de advent kan het aansteken van een kaars gepaard gaan met bijbel lezen en gebeden. Gedurende de volgende drie weken wordt de rest van de kaarsen aangestoken totdat, in de week voor Kerstmis , alle vier de kaarsen aangestoken zijn. Sommige adventskransen bevatten een vijfde kaars, de Christuskaars genaamd , die met Kerstmis wordt aangestoken
De adventstraditie heeft zijn eigen oorsprong, tweeduizend jaar geleden. Om de gelovigen, die zich vooral aan de landbouw wijdden , te helpen, was de kalender van de Kerk, net als die van de joden , moslims en heidenen , in die tijd seizoensgebonden, waarbij de aangewezen data, vieringen en rituelen werden gecombineerd met hun eigen werk.
Advent valt op het noordelijk halfrond samen met de winter , met de korte en donkere dagen die aan Kerstmis voorafgaan. De geboorte van Christus begon elk jaar op 25 december gevierd te worden, in de plaats van de Saturnalia en de Dies Natalis Solis Invicti , Festival van de geboorte van de onoverwonnen zon, een Romeins festival gewijd aan Sol Invictus en gekoppeld aan de winterzonnewende .
De ring of krans van groenblijvende boomtakken versierd met kaarsen was in Noord- Europa lang vóór de komst van het christendom een symbool , dat, net als andere tradities, uiteindelijk in de symboliek ervan werd geïntegreerd . De cirkel is een universeel symbool dat verband houdt met de ononderbroken cyclus van de seizoenen, terwijl de groenblijvende bladeren en brandende kaarsen de volharding van het leven midden in de strenge en donkere winter symboliseren. Sommige bronnen suggereren dat de kroon, opnieuw geïnterpreteerd als een christelijk symbool, algemeen werd gebruikt in de Middeleeuwen , terwijl anderen van mening zijn dat deze pas in de 16e eeuw in Duitsland als christelijke traditie werd gevestigd.
Het gebruik ervan als kalender in de aanloop naar eerste kerstdag wordt algemeen toegeschreven aan Johann Hinrich Wichern (1808-1881), een Duitse protestantse predikant die pionierde in het zendingswerk onder de armen in de steden. Het was 1839 en kinderen op een school die Wichern had opgericht, vroegen dagelijks of eerste kerstdag was aangebroken. De herder bouwde een houten ring, gemaakt van een oud wagenwiel, met negentien kleine rode kaarsen en vier witte kaarsen. Tijdens de advent staken ze elke dag van de week een klein kaarsje aan, en op zondag een van de vier grote kaarsen. De groene takken zijn de hoop van Jezus om te wachten op zijn komst en zijn geboorte. Het rode lint is de liefde van Christus die ons heeft en die ons omringt. De vorm van een cirkel is de liefde van Christus die geen begin of einde heeft.
Symboliek
De oorspronkelijke symboliek is rustig en primitief, gerelateerd aan de dood en wedergeboorte van de zon in de winter. De cirkel als symbool van de tijd , weerspiegeld in de cyclus van de seizoenen ; de takken, die het voortbestaan van het leven symboliseren door het plantaardige element, en de zon als de oorsprong en bron van het leven door het licht van de kaarsen.
Vier kaarsen versieren de krans van groene takken, waarvan de kleur overeenkomt met die van de priestergewaden gedurende de adventsperiode. In de adventskrans worden drie liturgische kleuren gebruikt: paars , de kleur van spirituele verdieping en voorbereiding in de kaarsen die overeenkomt met de eerste drie weken van de advent; De kleur roze wordt gebruikt in de zondagsmis van Gaudete (de derde week van de advent), en is het resultaat van de mengeling van paars met wit, om de nabijheid van Kerstmis aan te duiden; Ten slotte wordt in sommige adventskransen een vijfde kaars, groter en wit , geplaatst , die op eerste kerstdag wordt aangestoken. Wit symboliseert in de liturgie zuiverheid en tijd van vreugde, en wordt gebruikt op de belangrijkste momenten van de liturgische kalender: Kerstmis en Pasen .
In kerken en christelijke huizen is het aansteken van kaarsen een voorbereiding op de kerststal , het licht wordt gedeeld op de lange winternachten en herinnert gelovigen aan de komst van Jezus, het licht van de wereld:
Opnieuw sprak Jezus tot hen en zei: ‘Ik ben het licht van de wereld; "Hij die mij volgt, zal niet in de duisternis wandelen, maar zal het licht van het leven hebben."
Johannes 8:12
Het gebruik van licht als symbool van openbaring en verlossing door Jezus is een constante in het evangelie van Johannes . Het aansteken, week na week, van de vier kaarsen van de kroon betekent de geleidelijke voorbereiding om het licht van Kerstmis te ontvangen. Het licht dat uit elke aangestoken kaars komt, zal ons eraan herinneren dat Jezus Christus het licht van de wereld is en dat iedereen die zich daarbuiten bevindt, in duisternis leeft. Het is gebruikelijk dat elke zondag, vóór de zegen lunch, een klein lichtritueel wordt uitgevoerd.
Bron: Wikipedia