Zeven verborgen schatten in de provincie Cáceres

De Romeinse boog van Cáparra, het heilige tafelkleed van Coria, het Palancar-klooster… dit zijn enkele van de juwelen van grote monumentale waarde die het verdienen om ontdekt te worden op het grondgebied van Extremadura.

Je zou kunnen zeggen dat de provincie Cáceres een van de grote onbekenden van het Spaanse grondgebied is en wees voorzichtig, want er is geen gebrek aan redenen om het te bezoeken.

Beneden de grenzen vindt je dromerige landschappen, zoals die gevormd door de natuurlijke kloven van La Vera of El Jerte, of het Monfragüe Nationaal Park, charmante stadjes die prachtige populaire architectuur behouden en een waardevol historisch en artistiek erfgoed met opmerkelijke monumenten als de Koninklijk klooster van Guadalupe of wat de laatste residentie was van keizer Carlos V, het klooster van Yuste. Voor degenen die hun charmes willen verdiepen, stellen we deze zeven juwelen voor die misschien niet voldoende bekend zijn.

Romeinse boog van Cáparra

Gelegen tussen de gemeenten Oliva de Plasencia en Guijo de Granadilla, omgeven door kurkeiken en steeneiken, lag de Romeinse stad Capera, tegenwoordig bekend als Cáparra, die tot de 3e eeuw bleef bestaan en onder meer een amfitheater kreeg. Van deze stad, die werd doorkruist door de Vía de la Plata die het huidige Astorga en Mérida met elkaar verbond, zijn er vandaag de dag nog maar een paar overblijfselen over, waaronder de prachtige boog die opvalt, de enige die in Spanje bewaard is gebleven met een vierhoekige vorm (vier fronten). Volgens de inscripties die erop staan, werd het aan het einde van de 1e eeuw gebouwd in opdracht van Fidius Macer.Dit monument bestaat uit vier pilaren die vier halfronde bogen ondersteunen en elke pilaar staat op een basis met daarop een kroonlijst. Bovendien bevinden zich aan de zijkanten die uitkijken op de Romeinse weg sokkels waarop waarschijnlijk representatieve beelden uit die tijd zouden zijn geplaatst.

Bezoekuren voor Cáparra

De toegang is gratis en je kunt zowel het interpretatiecentrum als de archeologische overblijfselen bezoeken. Van 1 oktober tot en met 31 mei zijn de openingstijden als volgt: Dinsdag t/m zaterdag: Ochtend vanaf 10.00 uur. – 14:00 uur Middag vanaf 16.00 uur – 19.00 uur

Het heilige tafelkleed van Coria

In de kathedraal van Santa María de la Asunción de Coria bevindt zich een tempel die tussen de 15e en 18e eeuw werd gebouwd en ter vervanging van een eerdere kerk waarvan alleen de 15e-eeuwse kloostergang met spitsboog openingen overblijft, een van de belangrijkste overblijfselen. Belangrijk van het christendom, het heilige tafelkleed.

Volgens de overlevering verscheen dit stuk tussen 1370 en 1400 in een aantal schatkisten tijdens werkzaamheden onder de vloer van de tempel. Uit de talrijke uitgevoerde onderzoeken blijkt dat er bij het Laatste Avondmaal twee tafelkleden op elkaar op tafel lagen: de lijkwade van Turijn en dit tafelkleed. Het betreffende stuk heeft een afmeting van 4,42 meter lang en 92 centimeter breed en is gemaakt van wit linnendraad met sierbanden in indigoblauw.

Tot 1791 werd het tafelkleed publiekelijk tentoongesteld aan de gelovigen die naar Coria stroomden, wat er zelfs toe leidde dat er werkzaamheden in de kathedraal werden uitgevoerd voor de tentoonstelling ervan. Maar uiteindelijk werd het verborgen omdat veel pelgrims er stukken van afscheurden. Het is momenteel te zien in het tempelmuseum.

Romeinse ruïnes van Augustóbriga

Aan de oevers van de rivier de Taag, tussen de huidige steden Mérida en Talavera de la Reina, lag de stad Augustóbriga , die tijdens de Middeleeuwen Talavera la Vieja werd. In 1963 werd deze stad overspoeld door het water van het Valdecañas-reservoir, een catastrofe waarvan de overblijfselen van twee tempels uit de tweede eeuw nauwelijks overleefden.die steen voor steen werden overgebracht naar een heuvel in de buurt van Bohonal de Ibor.

Zo kun je momenteel de façade van de eerste tempel zien, bestaande uit vier grote centrale kolommen en twee andere laterale kolommen met Corinthische kapitelen. Hoewel het van graniet is gebouwd, staat het bekend als ‘de knikkers’, omdat de traditie zegt dat het in de verte scheen alsof het met dat materiaal was gebouwd. Van het tweede heiligdom, ‘la cilla’ – zo genoemd vanwege het latere gebruik als graanschuur – zijn nog drie kolommen overgebleven.

Torre del Alfiler van Trujill

De stad Trujillo is een van de essentiële haltes voor degenen die de provincie Cáceres bezoeken. Het land waar Francisco Pizarro werd geboren biedt een rijk historisch en cultureel erfgoed. Alles in deze stad speelt zich af rond de Plaza Mayor, het zenuwcentrum waar enkele van de belangrijkste gebouwen zijn gevestigd, zoals het Palacio de la Conquista en de kerk van San Martín, en een paar meter verderop de Torre del Alfiler.

Deze constructie, waarin momenteel het Trujillo History Interpretation Center is gevestigd, maakte deel uit van de Arabische citadel, maar nadat het in de 16e eeuw werd bekroond door Isabel la Católica, werd het omgebouwd tot de donjon van het paleis Chaves-Cárdenas.

Van dit rechthoekige monument, gebouwd met Romeinse hardstenen, valt de koepel op, waar je Talavera-tegels en de schilden van de families Chaves en Orellana kunt zien, evenals een metalen staaf in de vorm van een speld. Er wordt gezegd dat koning Felipe II hier verbleef tijdens een van zijn reizen naar het gebied.

Monasterio del Palancar

Op amper twee kilometer van de stad Pedro de Acim, op een heuvel en omgeven door eikenbossen, ligt El Palancar, een klooster dat zichzelf, gezien zijn minuscule afmetingen (72 vierkante meter vloeroppervlak), profileert als het kleinste ter wereld.

Opgericht in 1557 door Fray Pedro de Alcántara, een monnik die aan de Universiteit van Salamanca studeerde – waar hij in contact kwam met Sint Franciscus van Assisi –, is deze tempel momenteel een pelgrims-, meditatie- en retraiteoord. Het gebouw wordt gekenmerkt door een eenvoudige en sobere inrichting en binnenin bevinden zich enkele eenvoudige cellen met houten bedden waar de broeders sliepen, hoewel Fray Pedro, rekening houdend met de kleine afmetingen van de verschillende ruimtes en zijn lengte, zittend sliep met het voorhoofd poserend. in een kofferbak. Het klooster is minimaal (negen vierkante meter), met houten kolommen en een lichtbron, en de kapel is versierd met mozaïeken en een beeldhouwwerk van Sint-Pieter. Na de hervormingen bestaan de kapel en het nieuwe klooster uit prachtige gewelven.

Dolmencomplex van Valencia de Alcántara

De stad Valencia de Alcántara, gelegen op 12 kilometer van de grens met Portugal, heeft een van de belangrijkste megalithische complexen van heel Spanje. Deze begrafenisstructuur, waarin individuele en collectieve begrafenissen werden uitgevoerd, werd in 1992 uitgeroepen tot een bezit van cultureel belang met de categorie Archeologische Zone en bestaat uit 41 hunebedden. Gebouwd met leistenen platen en granieten blokken.

Ze zijn onderverdeeld in drie sectoren en worden gedateerd tussen het Neolithicum en het Chalcolithicum of de Kopertijd, dat wil zeggen tussen het IVe en III millennium voor Christus. Hier kun je drie soorten hunebedden vinden: degene met een eenvoudige kamer die de neiging heeft rechthoekig te zijn, degene met een korte gang die meestal rond is en tot 2,5 meter kan reiken en degene met een lange gang die groter is dan 2,5 meter. meter.

Om ze in al hun pracht te kunnen bewonderen zijn er verschillende goed bewegwijzerde routes, waarvan er één cirkelvormig is.

Basiliek van Santa Lucia del Trampal

In de stad Alcuéscar in Cáceres ligt de basiliek van Santa Lucía del Trampal, die zijn naam ontleent aan een nabijgelegen waterbron. Deze tempel, uitgeroepen tot cultureel erfgoed, is een van de beste voorbeelden van Spaans-Visigotische architectuur in Spanje. De oorsprong van de constructie is niet helemaal duidelijk; sommige auteurs plaatsen het in de tweede helft van de 7e eeuw als onderdeel van een klooster van Tempeliersmonniken, terwijl anderen beweren dat het uit de 8e eeuw stamt. Het gebouw bevat ook materialen uit de Romeinse tijd en zelfs inscripties gewijd aan de Keltiberische godin Ataecina.

Het dwarsschip en de driezijdige kop die uitmondt in het transept zijn bewaard gebleven van de oorspronkelijke structuur, terwijl de rest van de tempel het resultaat is van een restauratie in gotische sleutel uitgevoerd in de 14e en 15e eeuw, een hervorming waarbij de twee zijkamers waardoor ik één binnenruimte moest verkrijgen. Ook de spitsbogen die het nieuwe houten dak ondersteunen, stammen uit die periode. Vervolgens raakte het in verval en werd het zelfs als stal gebruikt, maar aan het einde van de 20e eeuw begon een proces van herstel en verbetering.

BRON: ABC 

Activiteiten in Spanje